To ζήτημα
της παιδικής κακοποίησης έχει ψηλαφιστεί
από διάφορες πλευρές στο πρόσφατο σινεμά
αρκεί κανείς να αναλογιστεί ταινίες
όπως το El Bola, το
Capturing the Friedmans ή
το Mysterious Skin. Η
Asia Argento, εδώ,
αναδεικνύεται ως δημιουργός
σε ένα ωμό ποίημα, επιχειρώντας
να...ονειροποιήσει το ομώνυμο αυτοβιογραφικό
βιβλίο της Laura Albert, ή
καλύτερα του J.T. Elroy, του
λογοτεχνικού alter ego της
τελευταίας. Mία
σκοτεινή ιστορία, ακόμα και ως προς τον
τρόπο αποκάλυψης της πραγματικής
ταυτότητας της συγγραφέως, που υιοθετώντας
μία παράλληλη προσωπικότητα εξωτερίκευσε
τη δική της τρομακτική πορεία ζωής, με
αποτέλεσμα να αντικρίζει κανείς πια
μία ύπαρξη υπεράνω φύλων και οπωσδήποτε
ατρόμητη απέναντι στη δημόσια έκθεση.
Ο
J.T. Εlroy
υπογράφει, επίσης, το
πρωτόλειο σενάριο του Elephant
του Gus Van
Sant, και αυτό είναι αρκετό
για να προετοιμάσει το θεατή για την
καθαρόαιμη βρώμικη indie
αισθητική που θα ακολουθήσει.
Ωστόσο, δύσκολο να προετοιμαστεί κανείς
για τη σκληρότητα, στα όρια του ανεκτού,
με την οποία παρουσιάζεται η ζωή του
μικρού παιδιού με τη μητέρα του. Ο Marilyn
Manson συμμετέχει,
παίζοντας με το κοινό,
μέσα από μία παράλληλη με τη συνηθισμένη
περσόνα του εικόνα, ενώ ο τότε φίλος της
Argento Michael
Pitt, αλλά και τα σχεδόν
cameo των
Ornella Muti, Winona Ryder
προσδίδουν
πινελιές cult
στο φόντο που δημιουργείται από τον
Peter Fonda. Η
επιλογή των δίδυμων Sprouse,
τέλος, για
να σηκώσουν εναλλάξ το ερμηνευτικό
βάρος του ρόλου του παιδιού είναι
ενδεικτική της βιαιότητας που εμπεριέχεται
σε αυτόν.
Στα
όρια του τι σημαίνει παιδικότητα και
με μία μεθυσμένη, διαταραγμένη φωτογραφία,
το μοίρασμα των ουσιών γίνεται ένας
λαστιχένιος ομφάλιος λώρος που τυλίγεται
γύρω από τους λαιμούς μητέρας και
παιδιού, παραπετώντας ένα βρώμικο
νυχτικό που κανείς από τους δυο τους δε
θέλει πια να φορέσει. Κανένα όριο μεταξύ
τους, επιπλέουν σε μία κοινή μήτρα
τρεφόμενοι με ουσίες, και γίνονται
ζωντανός εφιάλτης, που ακόμα και μετά
από χρόνια επαφής με την ταινία, συνεχίζει
να είναι δηλητηριώδης.
